بال و پر ریخته مرغم به قفس
 تا گشایم پرو بال
 تا بگویم که در این تنگ قفس
چه به مرغان چمن می گذرد
رخصت آوازم نیست

نوشته های دیگران ()

 در جستجوی انصاف
 تا پشت کوه قاف
 سفر کردم
معدوم بود
آنچه گمان کردم
مکتوم مانده است
 اما مروت این گهر نایاب
یالامحاله
 کمیاب
 در هر کتاب
گر چه کتابی نیست
 منسوخ گشته بود
و کاخ عدل
 از جور بانیان ستم کوخ گشته بود
ایمان مگر به معجزه می ماند
ورنه به روی هیچ جز هیچ
 هیچ بنایی را
بنیان نمی توان کرد
این معجزه ست معجزه ایمان
 که ایمان را
با صد هزار ترفند
 ویران نمی توان کرد

نوشته های دیگران ()

چون باز برکشید سر از پشت کوهسار
هنگام صبح جام بلورین آفتاب
آن گرد تک سوار
غرق سلیح گشت و به میدان جنگ رفت
تا بسترد ز نام وطن گرد ننگ رفت
دشتی سپاه چشم بهراهش در انتظار
اید اگر سوار
 پیروزی است و
فتح
 شادی و افتخار
 گر برنگردد ؟
 آه
چه فریاد و شیون است
تا دوردست ملک لگد کوب دشمن است
 خورشید سر نهاد به بالین کوهسار
آهنگ خواب داشت
 تا اید آن سوار
 دشتی سپاه چشم براهش درانتظار
ناگاه
برخاست گرد راه
از دوردست دشت میان غبار راه
 آمد سوی سپاه
یک اسب بی قرار
 یک اسب بی سوار

نوشته های دیگران ()

این مرد خودپرست
 این دیو این رها شده از بند
 مست مست
استاده روبه روی من و خیره در منست
گفتم به خویشتن
ایا توان رستنم از این نگاه هست ؟
مشتی زدم به سینه او
 ناگهان دریغ
 آیینه تمام قد رو به رو شکست

نوشته های دیگران ()

 دختری ایستاده بر درگاه
چشم او بر راه
 در میان عابران چشم انتظار مرد خود مانده ست
 چشم بر می گیرد از ره
باز
می دهد تا دوردست جاده مرغ دیده را پرواز
از نبرد آنان که برگشتند
گفته اند
او بازخواهد گشت
لیک در دل با خود این گویند
صد افسوس
 بر فراز بام این خانه
 روح او سرگرم در پرواز خواهد گشت
جاده از هر عابری خالی ست
 شب هم از نیمه گذشته ست و کسی در جاده پیدا نیست
 باز فردا
 دخترک استاده بر درگاه
 چشم او برراه

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

 در اوج شادمانی
در قله غرور
در بهترین دقایق این عمر نابپای
 در لذت نوازش برگ و نسیم صبح
در لحظه نهایت نسیان رنجها
در لحظه ای که ذهن وی از یاد برده است
خوف تگرگ را
کز شاخسار باغ جدا کرده برگ را
 ناگاه
 غرنده تر ز رعد و شتابنده تر ز برق
احساس می کند
چون پتک جانگدازی این پیک مرگ را

نوشته های دیگران ()

لحظه ی دیدار نزدیک است
باز من دیوانه ام ، مستم
باز می لرزد ، دلم ، دستم
باز گویی در جهان دیگری هستم
های ! نخراشی به غفلت گونه ام را ، تیغ
 های ، نپریشی صفای زلفکم را ، دست
و آبرویم را نریزی ، دل
ای نخورده مست
لحظه ی دیدار نزدیک است

نوشته های دیگران ()