تو همین خونه ی کوچیک
میتونی بامن بمونی
میتونی آفتاب و ماه و
به همینجا بکشونی
میتونی ستاره ها رو
از تو آسمون بیاری
جای چلچراغ خونه
بالای سرم بذاری
میتونی طعم بهار و
به درختا بچشونی
میتونی گرد و غبار و
از تو خونه بتکونی .

نوشته های دیگران ()

دلم می خواد داد بزنم بگم دلم چه تنگه
بگم که زندگی فقط با بودنت قشنگه
خیال نکن یادم میره نگاه پاک و صافت
خوب می دونم که آسمون چشم تو چه رنگه
می شینی تو نگاهم وقتی که از تو دورم
با بودنت تو قلبم همیشه پرغرورم
دختر مهربونم
مثل گل بهاره
قلب کوچیکش اما
تاب سفر نداره
وقتی که دورم از اون
ابری میشه نگاهش
تیره نشه الهی
صورت مثل ماهش
صدای خنده هاشه که پیچیده تو خونه
واسم مث یه دنیاس اینو خودش می دونه
قهر که کنه سیاهه زندگی تو نگاهم
برای برگشتنش همیشه چشم براهم
بذار نگات کنم من پری آسمونی
قلب تو پرشده از خوبی و مهربونی
می بری غصه ها رو با خنده هات چه آسون
بگو تو شهر چشمات چی کردی باز تو پنهون

نوشته های دیگران ()

مثل خوابی خوش نشستی
زیر پلک بسته ی من
خونه کردی ریشه کردی
توی قلب خسته ی من
آروم آروم جون گرفتن
آرزوهای محالم
توشدی واسم یه رویا
رنگ خوابم و خیالم
یه نشونی از تو هرجا
اومد و نشست تو خونه
گفتی بعد از تو همین ها
یادگار از تو می مونه
خندیدم گفتم تو هستی
تا ابد تو قلبم ای یار
گفتی این جمله رو یکجا
گوشه ی قلبت نگهدار
من همونم من همونم
ولی تو انگار شکستی
با همین خاطره هامون
پل زدی ازمن گذشتی
سهم تو از آب و آفتاب
بارون دلگیر پاییز
سهم من اما توبودی
تو ترانه ی غم انگیز
رفتنت فاجعه بود و
موندنت فاجعه تر بود
مث خوابی خوش که آخر
انتهاش صبح سحر بود

نوشته های دیگران ()

سکوت تو چه تلخه نگاه تو چه خاموش
انگار تموم دنیا کردن تو رو فراموش
چشات گواه خورشید فریب سایه ها نیست
پاک و زلال دستات انـکار اینه ها نیست
نوازش سپیده رو پلک خواب میمونی
مث قناری عشق تو یکنفس میخونی.

نوشته های دیگران ()

همه واژه های شعرم بوی خوب تو رو داره
هنوزم این سر سپرده واسه توست که بی قراره
هنوزم معنای احساس توی حرفای تو جاری
پیکر پاک و نجیبت توی خوابم و بیداری
تو برام یه فصل تازه تو برام باغ بهاری
کاش با رفتنت دلم رو توی پاییز جا نذاری
تو همونی تو همونی مثل خورشید با شکوهی
مثل دریا دلت آبی تو بزرگی مثل کوهی
هنوزم من سرسپرده ام به نفسهات توی ظلمت
واسه بیداری ازین خواب کاش بدی بمن یه فرصت .

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نگفت و گفت : چرا چشم هایت آن دو کبود
 بدل شده است بدین برکه های خون آلود ؟
درنگ کرد و نکرد آنچنانکه چلچله ای
 پری به آب زد و نانشسته بال گشود
نگاه کرد و نکرد انچنان به گوشه ی چشم
 که هم درود در آن خفته بود و هم بدرود
 اگر چه هیچ نپرسید آن نگاه عجیب
 تمام بهت و تحیر ، تمام پرسش بود
 در این دو سال چه زخمی زدی به خود ؟ پرسید
 گرفته پاسخ خود هم بدون گفت و شنود
 چه زخم ؟ آه ، چه زخمی است زخم خنجر خویش
کشنده زخم به تدریج زخم بی بهبود

نوشته های دیگران ()

ز خون رنگین بود چون لاله دامانی که من دارم
بود صد پاره همچون گل گریبانی که من دارم
مپرس ای همنشین احوال زار من که چون زلفش
پریشان گردی از حال پریشانی که من دارم
سیه روزان فراوانند اما کی بود کس را ؟
چنین صبر کم و درد فراوانی که من دارم
غم عشق تو هر دم آتشی در دل برافروزد
بسوزد خانه را ناخوانده مهمانی که من دارم
بترک جان مسکین از غم دل راضیم اما
به لب از ناتوانی کی رسد جانی که من دارم ؟
بگفتم چاره کار دل سرگشته کن گفتا :
بسازد کار او برگشته مژگانی که من دارم
ندارد صبح روشن روی خندانی که او دارد
ندارد ابر نیسان چشم گریانی که من دارم
ز خون رنگین بود چون برگ گل اوراق این دفتر
مصیبت نامه دلهاست دیوانی که من دارم
رهی از موج گیسویی دلم چون اشک میلرزد
به مویی بسته امشب رشته جانی که من دارم

نوشته های دیگران ()