تا صبحدم به یاد تو شب را قدم زدم
 آتش گرفتم از تو و در صبحدم زدم
 با آسمان مفاخره کردیم تا سحر
 او از ستاره دم زد و من از تو دم زدم
او با شهاب بر شب تب کرده خط کشید
 من برق چشم ملتهبت را رقم زدم
 تا کور سوی اخترکان بشکند همه
 از نام تو به بام افق ها ،‌ علم زدم
 با وامی از نگاه تو خورشید های شب
 نظم قدیم شام و سحر را به هم زدم
 هر نامه را به نام و به عنوان هر که بود
 تنها به شوق از تو نوشتن قلم زدم
 تا عشق چون نسیم به خکسترم وزد
 شک از تو وام کردم و در باورم زدم
از شادی ام مپرس که من نیز در ازل
همراه خواجه قرعه ی قسمت به غم زدم

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

قاصدک هم قصه ی عشق شما را تا  شنید        عاشقت شد،پشت بر من کرد،از دستم پرید

من که توصیفی فقط از رویتان را گفته ام         گرگ شد با این که حتی قرص ماهت را ندید 

دوست دشمن شد اصولا اتفاقی خاص نیست       باز هم دستت نقاب روی خنجر را کشید

گام هایت می نوازد گوش تنگ کوچه را          کاش می شد از خیابان انعکاسش را خرید 

برگ های عمر من می ریزد و پائیز نیست      دوست دارد فرش سبزی پیش پایت می کشید

برگ های عمر من می ریزد و پائیز نیست      کاش می شد زردی این برگ ها را سبز دید

برگ های عمر من می ریزد و پائیز نیست      کاش گوشَت خش خش این برگ ها را می شنید

نوشته های دیگران ()

گفتی که عاشق تر نشو، اینجا برایت جای نیست

درگیر عشق من نشو ؛ عشقی که پایاپای نیست 

گفتی که حرفت را بزن! وقت عزیزم را نگیر

  در قهوه‌نوشیهای من دیگر مجال چای نیست 

گفتی ، برو! شعر و غزل مال خودت ،من نیستم!

  گفتی ملاک عاشقی آواز و هوی و های نیست 

  گفتی دلم را می‌زنی ! بیهوده دست و پا نزن

گفتم که می‌میرم ولی این حق دست و پای نیست 

گفتی که تکراری شدم،گفتم که حق با توست ؛آه

خود اعتراف است این ولی محتاجِ آه و آی نیست! 

من را ببخش اربابِ دل ! اینجای این شعرِ غریب

این بغضِ نشکن پاره شد ؛بغضی دگر در نای نیست

نوشته های دیگران ()

بر جگر داغی ز عشق لاله رویی یافتم
در سرای دل بهشت آرزویی یافتم
عمری از سنگ حوادث سوده گشتم چون غبار
تا به امداد نسیمی ره به کویی یافتم
خاطر از ایینه صبح است روشن تر مرا
این صفا از صحبت پاکیزه رویی یافتم
گرمی شمع شب افروز آفت پروانه شد
سوخت جانم تا حریف گرم خویی یافتم
بی تلاش من غم عشق تو ام در دل نشست
 گنج را در زیر پا بی جستجویی یافتم
تلخکامی بین که در میخانه دلدادگی
بود پر خون جگر هر جا سبویی یافتم
چون صبا در زیر زلفش هر کجا کردم گذار
بک جهان دل بسته بر هر تارمویی یافتم
ننگ رسوایی رهی نامم بلند آوازه کرد
خاک راه عشق گشتم آبرویی یافتم

نوشته های دیگران ()

دل من ! باز مثل سابق باش
 با همان شور و حال عاشق باش
 مهر می ورز و دم غنیمت دان
 عشق می باز و با دقایق باش
بشکند تا که کاسه ات را عشق
 از میان همه تو لایق باش
 خواستی عقل هم اگر باشی
 عقل سرخ گل شقایق باش
 شور گرداب و کشتی سنگین ؟
نه اگر تخته پاره قایق باش
 بار پارو و لنگر و سکان
 بفکن و دور از این علایق باش
 هیچ باد مخالف اینجا نیست
 با همه بادها موافق باش

نوشته های دیگران ()

عشق و رســوایی همیشه توام است
عاشـــــــــق فارغ ز رسوایی کم است

در حریمـــــم عشق جای عقل نیست
عاشـــقی با عاقـــلی دور از هم است

هر که را با عشـــــــــــــق دیدم آشنا
با خـــــرد بیگانه با دل محــــــرم است

زندگی با عشـــــــــق معنا می شود
بی حضور عشــــــق دنیا مبهم است

برگ و بار عاشــــــقی خون دل است
ریشه های عشق در خاک غم است

در دلم آهســـــــته می گرید کسی
بارش بـــــــاران در اینجا نم نم است

چــــــهره زردم به اشک آغشته شد
روی این پژمرده گل هم شبنم است

بی حضور چشمهای روشنت
لحـــــــــظه های ماتم است

یادت ای آرام بـــــــخش زندگی
درد بی درمان ما را مرهم است

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()

نوشته های دیگران ()