سفارش تبلیغ
صبا ویژن

زندگی ، عشق و دیگر هیچ

رفتی سه شنبه 86/2/11 ساعت 12:30 عصر

آخر دل مارا تو فنا کردی و رفتی
بیهوده مرا چشم براه کردی و رفتی
آن کاخ امیدی که بنا کردم از عشقت
خاکستری از آن تو بپا کردی و رفتی
تو که دانی همه ترس من از هجر تو بود
پس چرا شهر دلم را تو رها کردی و رفتی
در توانم نبود دوری و هجر تو عزیز
گو که خواب است که اینگونه جفا کردی و رفتی


نوشته شده توسط: آرش آریایی

دگری می برد مرا سه شنبه 86/2/11 ساعت 12:21 عصر

من خود نمی روم دگری می برد مرا
 نابرده باز سوی تو می آورد مرا
 کالای زنده ام که به سودای ننگ و نام
 این می فروشد آن دگری می خرد مرا
یک بار هم که گردنه امن و امان نبود
 گرگی به گله می زند و می درد مرا
 در این مراقبت چه فریبی است ای تبر
هیزم شکن برای چه می پرورد مرا ؟
 عمری است پایمال غمم تا که زندگی
 این بار زیر پای که می گسترد مرا
 شرمنده نیستیم ز هم در گرفت و داد
 چندانکه می خورم غم تو ، می خورد مرا
 قسمت کنیم آنچه که پرتاب می شود
 شاخه گل قبول تو را ، سنگ رد مرا

 


نوشته شده توسط: آرش آریایی

دریغا سه شنبه 86/2/11 ساعت 12:17 عصر
 ای دریغا چه گلی ریخت به خاک
                          چه بهاری پژمرد
                          چه دلی رفت به باد
                          چه چراغی افسرد
                          هر شب این دلهره طاقت سوز
                          خوابم از دیده ربود
                          هر سحر چشم گشودم نگران،
                          چه خبر خواهد بود؟
                          سرنوشت دل من بود در این بیم و امید
                          آه ای چشمه نوشین حیات
                          ای امید دلبند
                          گرچه صدبار دلم از تو شکست
                          هیچ گه از لب نوشینت نبریدم پیوند
                          آخر ای صبحدم حزن آلود
                          آمد آن خنجر بیداد فرود
                          بانگ خون در دل ریشم برخواست
                          پر شدم از فریاد

نوشته شده توسط: آرش آریایی

دل شیشه ای دوشنبه 86/2/10 ساعت 10:19 صبح

با دلی از شیشه نازکتر چگونه نشکنم
سنگ را من کرده ام باور چگونه نشکنم

از در و دیوار سنگ کینه می بارد هنوز
من که دارم آینه در بر, چگونه نشکنم

نشکنم گر در عبور از سنگباران فلـــــک
در عبور از عشق ویرانگر چگونه نشکنم

آسمان پوشیده از بال کبوترها شده است
من که محروم زبال و پر چگونه نشـــــکنم

هر نفس , هر لحظه می بینم میان بادها
باغی از گل می شود پرپر چگونه نشکنم

مانــــده ام چشـــم انتظارت در مـــیان بادها
با نگاهی خسته , چشمی تر چگونه نشکنم

دشمن از رو بسته شمشیر از برایم, دوست نیز
می زند از پشت ســـر خنجر چــگونه نشــــکنم

یک طرف نیرنگ دشمن, یک طرف تزویر دوست
با دلی از شــــیشــــه نازک تر چــگونه نشکنم


نوشته شده توسط: آرش آریایی

بغض یکشنبه 86/2/9 ساعت 2:0 عصر
 

بغضی عظیم درون گلویم نهان شدست

پنهان ز دیدگان مردم و بسیار منزویست

نامردتر ز بازی دهر است و نارفیق

گویی که روزگار یک پیلهء سیاه

بر قامت غمین بغضم تنیده است

تا قدرت پلید خویش به قلبم نشان دهد

مزدور روزگار چه بی رحم و حیله گر

چنگال غم نشان خویش به قلبم فرو کند

شاید که روزگار خواست مرا یاد آورد

آن قصه قدیمی پر رمز و راز را

ای روزگار چقدر پر ز کینه ای

بعد از گذشت این همه سال از وقوع آن

این کینه در وجود تو موج می زند

 

فرتوت و خسته از این ظلم کهنه از ازل

انسان همیشه بندی این چنگال کینه بود

همواره در فراز و نشیب دقیقه ها

در فکر چاره ای برای خلاصی از این چنگ سرد بود

راهی نداشت

سلاحی نداشت

بیچاره آدمی!!

همواره ناگزیر بود تحمل برای او

زیرا که بعد قصهء سیب و فریب او

باری ز جنس غم به دوش و بختکی ز جنس بغض

در گلوش بود

این آسمان تشنه به خون زمین نگر

وین داس ماه نو نگر و قطره قطرهء خون زمینیان

کز صبحدم ز صورت گل ها روان شود

این ها همه بغض گلوگیر من شده

بغضی عظیم درون گلویم.........


نوشته شده توسط: آرش آریایی

رفتن یکشنبه 86/2/9 ساعت 1:16 عصر

خوشا چو باغچه از بوی یاس سر رفتن

خوشا ترانه شدن بی صدا سفررفتن

سری تکان بده بالی دمی لبی حرفی

چرا که شرط ادب نیست بی خبر رفتن

چقدر خاطره ماندن به سینه ی دیوار

خوشا چو تیغ به مهمانی خطررفتن

زمین هر آینه تیر و هوا هر آینه تار

خوشا به پای دویدن خوشا به سررفتن

دراین بسیط درن دشت چون سپیداران

خوشا در اوج به پابوسی تبر رفتن

چه انتظار بعیدی است بیشتر ماندن

چه آرزوی بزرگی است زودتررفتن

به جرم هم قدمی با صف کبوترها

خوشا به خاک نشستن کلاغ پر رفتن

برو برو دل ناپخته ام که کار تو نیست

به بزم می سر شب آمدن ....سحررفتن

نه کار طبع من است این که کار چشم شماست

پی شکار مضامین تازه تر رفتن ...


نوشته شده توسط: آرش آریایی

بخار ِروی شیشه دست بردار یکشنبه 86/2/9 ساعت 12:54 عصر

بخار ِروی شیشه دست بردار

نگهدار اشک هایت را نگهدار

 

نمی دانی که از سنگ است شیشه؟!

غرورت را نگهداری کن این بار

 

اصولا شیشه تقصیری ندارد

که سنگی شد در این آغوش  دیوار

 

نمی ماند نشانی از حضورت

نمی مانی تو هم چون دود سیگار

 

دعا کن باز هم باران ببارد

که بنشینی کنارش خواب و بیدار

نوشته شده توسط: آرش آریایی

کسی کبریت می خواهد؟ یکشنبه 86/2/9 ساعت 12:37 عصر

به دنبال شما هستم ، کسی

                              کبریت

                                     می خواهد؟

نقابی دارم از شبنم ، کسی کبریت می خواهد؟

 

تمام شهـــــر را گشتم ، به دنبالت ... به دنبالت

در آخر گم شدم من هم ، کسی کبریت می خواهد؟

 

دلم می سوزد از سرما ، در این یلدای طولانی

شبی سوزان و دلسردم ، کسی کبریت می خواهد؟

 

نمی دانم کجا هستی ، نمی دانم کجا هستم

نمی دانم نمی دانم ، کسی کبریت می خواهد؟

 

درون حجم تنهائی ، خودم را خوب می گردم

فقط یک چهره ی مبهم ، کسی کبریت می خواهد؟

 

ندارم هیچ امیدی ، به نوری ... لحظه ای دیدن

کمی از آرزوهایم ، کسی کبریت می خواهد؟

r

شبم روشن نخواهد شد ، غزل کبریت های من

تمامش خیس شد نم نم 

                         کسی

                              کبریت

                                    می خواهد؟


نوشته شده توسط: آرش آریایی

نمیدانستم یکشنبه 86/1/26 ساعت 10:55 صبح

وقت جان کندن من بود و نمیدانستم

تیغ بر گردن من بود و نمیدانستم

گفتم از سوزش عشق است اگر میمیرم

خنجری در تن من بود و نمیدانستم

ساقی ام قاتل من بود نمیفهمیدم

میکده مدفن من بود و نمیدانستم

آنچه در حجم پر از درد گلویم پژمرد

آخرین شیون من بود و نمیدانستم

تا نمردم بگذارید که فریاد کنم

دوست من دشمن من بود و نمیدانستم

از همان خنده که معنای عطوفت میداد

نیتش کشتن من بود و نمیدانستم

 آنچه من با ر  قه ی عاطفه پنداشتمش

آتش خرمن من بود و نمیدانستم

لحظه ی وصل من و دوست خدا میداند

وقت جان کندن من بود و نمیدانستم

 


نوشته شده توسط: آرش آریایی

چــه کنم یکشنبه 86/1/19 ساعت 3:48 عصر

شاهـــد مرگ غـــم انگیــز بهـــــارم چه کنم..

ابـــر دلتنگـــم اگــــر زار نبـــارم چــه کنم

من کز این فاصله غــارت شده چشــــم توام..

چون به دیدار تو افتد سر و کارم چـه کنم

 از ازل ایــل و تبـــارم همــــه عـــاشـق بودند..

سخت دلبسته این ایــل و تبــارم چه کنم

 یک به یک با مژه هایت دل من مشغول است..

میله های قفسم را نشمــارم چــــه کنم


نوشته شده توسط: آرش آریایی

<      1   2   3   4   5      >

خانه
مدیریت
پست الکترونیک
شناسنامه
 RSS 

:: کل بازدیدها ::
118335


:: بازدیدهای امروز ::
19


:: بازدیدهای دیروز ::
42



:: درباره من ::

زندگی ، عشق و دیگر هیچ

آرش آریایی
زندگی عشق

:: لینک به وبلاگ ::

زندگی ، عشق و دیگر هیچ


:: فهرست موضوعی یادداشت ها::

عشق[17] . محبت[12] . وفا[10] . شعر عاشقانه[10] . مهربونی[9] . کلام عاشقانه[6] . شور ترانه[6] . بوسه[5] . همزبونی[5] . شعر تازه[5] . قلب سرد[5] . قلب من[5] . خنده و شادی[4] . صداقت[4] . عادت[4] . دلشکسته[3] . امید[3] . سکوت[3] . شب[2] . مهربون[2] . نور مهتاب[2] . بی نیازی[2] . خیال[2] . زمستون . سکوت . خاطره . بچه گانه . برف . عطر بارون . عطر گل . عکس . عکس چشم . قطره ی بارون . یکدلی . مستی . گلهای بهاری .


:: آرشیو ::

به یاد او
زندگی
بدانیم
به امید او
پیوست
بد عهدی
عاشقی
تو
وفا
محبت
سرنوشت
درد دل
پریشانی
پشیمانی
دلتنگی
سکوت
انتظار
حسرت
امید
من و تو
مرداد/86
وداع
شهریور/86
مهر/86
آبان/86
آذر/86
دی/86
اردیبهشت/87
تیر/87
مرداد/87
شهریور/87
آبان/87
بهمن/87
دی/87
اسفند/87
تیر 88



::( دوستان من لینک) ::

کامپیوتر، الکترونیک، روباتیک
رابطه، دوستی و عشق

:: لوگوی دوستان من ::




:: خبرنامه ::

 

:: موسیقی وبلاگ::


:: وضعیت من در یاهو::

یــــاهـو