اینچنین بود که بر جا ماندیم 

و یــکی روز دگــر 

و به هر پنــجره ای 

پـردهء سـخت ســکوت 

حکم تنهائی ما را میداد 

و توانــا ی گــذر.... نــور نــداشت

از پس پرده و خلوتگه دل !!!

اینــچنین بود که بر جا ماندیم

قلــمی مـانده بدســت

دفــتری پـر ز کــلام

خانه ای غرق ســکوت

منو یک دل تنهـا !

و هـمه شـوق سـخن

مانده در دفتر خـاموش بــجا !!!

و کسی را خبر از دفــتر ما نـیز نـبود!!!

و نه کس مـــیدانست

 چـقدر تنـهائیـم!!!

اینـچنین بود که بر جـا   مـاندیم

اینـچنین بود که لب هـیچ نگـفت

با کــسی... گر که سـوالی مـیکرد !!!

اینـچنین بود که از جـمع گـریـخت

اینـچنین بود که در کـوچه ء شـهر

یا به زیر سقفـــی

هر چه مــیگفت به لـبخند دریـغ

خالی از گـفتن او بود ز خویش !!!